The Conspiracy...!!!

જો તમારે દક્ષિણમાં આક્રમણ કરવું છે તો પોતાની દ્રષ્ટિ ઉત્તરમાં રાખો, તમારો દુશ્મન સમજશે કે ઉત્તરમાં તમારી રૂચી છે અને આ રીતે તમે દક્ષિણમાં આરામથી જીતી શકો છો.
"છાપમાર યુદ્ધકળા નો આ પહેલો મૂળમંત્ર છે."

જો તમે સંખ્યામાં ઓછા છો તો કોશિશ કરો કે તમે પોતાનાથી વધુ બહસંખ્યક શત્રુઓને થકાવો. પછી ઘાત લગાવીને એક-પછી-એક એમની સંખ્યા ઓછી કરો. શરૂઆતમાં તમારા દસની સામે એમનાં સૌ હશે પરંતુ આ પ્રણાલીની બાદ તમારા દસ પર એના પણ દસ હશે.
"છાપમાર યુદ્ધકળા નો આ બીજો મૂળમંત્ર છે."

ઈતિહાસમાં ના જાણે કેટલી લડાઈઓ આ રીતે લડવામાં આવી અને જીતાઈ ગઈ છે. શિવાજીથી લઈને માઓત્સે તુંગ સુધી.

અને, "કોંગ્રેસ હવે સર્વકાલિક નિમ્મ સંખ્યાબળની સ્થિતિમાં છે."

જ્યારે આખો દેશ મધ્ય પ્રદેશમાં સિમી આતંકવાદીઓના એન્કાઉન્ટરની 'સુગબુગાહટ' જોઈ રહ્યો હતો, ત્યારે એને બિલકુલ પણ ખબર નહોતી કે આ વાસ્તવમાં છાપેમારીના પ્રથમ મૂળમંત્રનો ઉત્તર છે. અસલી લડાઈ દિલ્હીમાં થવાની હતી. જોકે એજ મૂળમંત્રનું દક્ષિણ હતું.

મોદી સરકારની તમામ નીતિઓ પર આપણે બધા "સમાલોચના" કરતાં જ રહીએ છીએ. લોકતંત્રમાં આ આલોચના હોવી પણ જોઈએ. ઓછા લોકોને "ગુરેઝ઼" હશે કે મોદી સરકાર સોનાના જરીયે ભારતના નાગરિકોમાં "આશાવાદની એક લૌ" જલાવી રહી છે. "ભારતની સેના હવે આચાર્ય કૃપલાણીને હરાવવા અને નેહરૂજી ના ચહીતા શંકર મેનન ને જીતાડવા માટે ઉપયોગમાં લેવાતી નથી." આ સેના હવે પાકિસ્તાનમાં ઘૂસીને સર્જીકલ સ્ટ્રાઈક કરે છે. "આ સેનાથી ઈંદીરાજી ની જેમ ૧૯૭૧ ની લડાઈ પછી ૧૯૭૩ છીનવામાં નથી આવતી બલ્કે ચાલીસ વર્ષો બાદ એમનો વાજીબ હક પરત કરવામાં આવે છે." આ જ કારણ છે કે 'જનતા હવે સેનાને પ્રેમ કરે છે અને સેના વર્તમાન પ્રધાનમંત્રી ને.'

આ જ વસ્તુ વિપક્ષીઓંને ઠીક નથી જચતી. પહેલાં સેનાના નામથી લોકો ડરતાં હતાં, હવે મુહબ્બત કરી રહ્યા છે અને એ જે સેનાથી મુહબ્બત કરી રહ્યા છે એજ સેનાના એક શહીદની દિકરી મોદીને પિતા કહે છે...??? આ તિલસ્મ ના તૂટ્યો તો મુશ્કિલાત છે. એટલા માટે તિલસ્મ તુટવો જોઈએ.

એટલા માટે સમજો કે વિપક્ષી પાર્ટીઓ અચાનક સેના પર આટલી મુહબ્બત કેમ વરસાવી રહી છે. વાત ખાલી એટલી જ છે કે આ પાર્ટીઓ પોતાની આ મુહબ્બતને મોદીની સેનાની પ્રતિ મુહબ્બતના મુકાબલે મોટી સાબિત કરવા માંગે છે. એ જાણે છે કે જો લોકોનો સેના અને સેનાનો મોદીથી આ પ્રેમસંબંધ બની રહ્યો તો એમનું બીજીવાર પનપવું મુશ્કેલ છે.

પ્લાન સિંપલ છે...!!!

આતંકીઓની મુઠભેડને ફર્જી બતાવો કેમકે એ હવે બાકાયદા મુસ્લિમ છે. હાઁ ગિરફ્તારીના સમયે એમનો ધર્મથી કોઈ તાલ્લુક નહીં રહ્યો હોય.
મુસ્લિમ વોટ બેંક સંતુષ્ટ,
પોલીસ માટે જનતાના મનમાં ભ્રમ પેદા,
ભાજપ શાસિત પ્રદેશમાં બનવા વાળી ઘટનાઓ પર એક વધુ કરૂણ ક્રંદનનો મૌકો.

આની જ સાથે.

કોઈ પુર્વ સૈનિક (?) ને ભડકાવીને એને આત્મહત્યા માટે ઉકસાવી દો. જનતાના સેનાપ્રેમને એક ઉલટી દિશા મળશે. એ સરકાર જ શું જે "બિચારા" સૈનિકોને એનો હક ના દઈ શકે...???
જનતાનો સેનાપ્રેમ યથાવત પરંતુ મોદીપ્રેમ ઘટશે.

સો...!!!
વાત સ્પષ્ટ છે. આ જ બન્ને ઘટનાઓ એક ષડયંત્રનો આભાષ દે છે. પ્લાન A અને પ્લાન B બન્ને ગ્રેંડ પ્લાનનો હિસ્સો લાગે છે. હવે તમે જો એમનાં વિરોધી છો તો તમને ખુદમાં ભેળવીને આ પાર્ટીઓ ભાજપ/મોદીને કમજોર કરવાની પૂરી કોશિશ કરશે.

તમે આ છાપમાર યુદ્ધમાં કોની સાથે છો એ એનાથી માલૂમ પડે છે કે તમે થાકો કેટલું છો...??? જો તમે નથી થાકતા તો આ યુદ્ધ આ પાર્ટીઓ નહીં જીતે એટલું તય છે.

તમે કોની તરફ છો એ તો નથી ખબર પરંતુ એ જરૂર ખબર છે કે ના થાકવાનો નુસ્ખો શું છે.

નુસ્ખો છે,

"આવા મુદ્દાઓ પર અત્યધિક પ્રતિક્રિયા ના દઈને સરકારને પોતાનું કામ કરવા દો. તમારૂં વધુ બોલવું એક રીતનો અરનેસ્ટ પૈદા કરશે અને સરકાર પર અતિરિક્ત દબાવ પડશે. તમે થાકીને ચુકી જશો એ અલગ."
આગળ ખબર નહીં કે કેવા માહૌલ માંથી ગુજરવું પડે. એટલા માટે,

"થાકવું ફિઝુલ અને ઘાતક છે."

:- Raj Vasani...!!! 😉😃

*मद्य शास्त्र*

मदिरापान को हमेशा एक अनुष्ठान या यज्ञ की भावना में ही लेना चाहिए। जैसे गृहस्थ पुरुष यज्ञ रोज न करके, केवल कभी-कभी ही करते हैं, वैसे ही मदिरापान भी केवल कुछ शुभ अवसरों पर ही करना उचित है।

मदिरापान केवल प्रसन्नता की स्थिति में ही करने का विधान है।

अवसाद की स्थिति में ऐसा यज्ञ करना सर्वथा वर्जित है, और जो इस नियम का उलंघन करता है, पाप का भागी होकर कष्ट भोगता है।

यज्ञकर्ता यज्ञ के लिए सवर्प्रथम शुभ दिन का चयन करे। *शुक्रवार, शनिवार और रविवार* इसके उपयुक्त दिन हैं, ऐसा शास्त्र में लिखा है किन्तु इसके अतिरिक्त कोई भी *अवकाश* का दिन भी शुभ होता है।

यद्यपि सप्ताह के अन्य दिनों में यज्ञ करना उचित नहीं है किन्तु अत्यंत प्रसन्नता के अवसरों में किसी भी दिन इस यज्ञ का आयोजन किया जा सकता है, ऐसा भी विधान है।

यज्ञ करने का निश्चय करने के बाद समय का निर्धारण करें। सामान्यतः यह यज्ञ *सायंकाल* या *रात्रि* में और अधिक से अधिक *मध्य रात्रि* तक ही करने का विधान है, रात्रि बहुत अधिक नहीं होनी चाहिए।

अपवाद स्वरूप दिन में *छोटा-सा 'बियर रूपी'* अनुष्ठान किया जा सकता है, किन्तु प्रातःकाल में इस यज्ञ को करना पूर्णतः वर्जित है।

यज्ञ में स्थान का बहुत महत्त्व है, यद्यपि वर्जित तो नहीं है, लेकिन इस यज्ञ को किसी गृह में *न करना* ही उचित है। इस यज्ञ को करने का सर्वोत्तम स्थल *'क्लब'* अथवा *'बार'* या *'अहाता'* नामक पवित्र स्थान होता है। स्थान का चयन करते समय ध्यान दें कि वहाँ दुष्ट आत्माएँ यज्ञ में बाधा न डाल सकें।

ये भी ध्यान रहे की यज्ञ स्थल विधि सम्मत हो।

यज्ञ अकेले न कर, अन्य साधु जनों की संगत में ही करना ही उचित होता है। अकेले में किये गए यज्ञ से कभी पुण्य नहीं मिलता, बल्कि यज्ञ करने वाला *मद्य-दोष* को प्राप्त होकर, *'शराबी'* या *'बेवड़ा'* कहलाता है।

प्रसन्न मन से, शुभ क्षेत्र में बैठकर, साधुजनों की संगत में, मधुर संगीत रूपी मंत्रों के साथ, शास्त्रोचित रूप से किये गए मदिरापान के यज्ञ को करने वाला साधक, *'टुन्नता'* के असीम आनन्द को प्राप्त होता है।

ईस यज्ञ की एक महत्वपूर्ण बात, ये यज्ञ अपनी अर्धांगिनी के साथ न कर इस प्रायोजन हेतू पूर्ण रूप से प्रक्षिक्षत कन्याऔं जिन्हें बार बाला एवं साकी कहा जाता है  के साथ ही करना उचित होता है ।

मदिरापान के समय, यज्ञ अग्नि से भी अधिक महत्पूर्ण जठराग्नि को भी शांत करना अत्यंत आवश्यक है। इसके लिए पर्याप्त मात्रा में भोज्य पदार्थ, जिसे *'चखना'* कहा जाता है, लेकर बैठना ही उचित है।

*पनीर, काजू, मूँगफली, नमकीन* या अपनी  इच्छानुसार कोई भी चखना लिया जा सकता है। कुछ निकृष्ट साधक तो सिर्फ *नमक* को ही पर्याप्त मानते हैं।

एक अन्य आवश्यक पदार्थ *सिगरेट* नामक अग्नि-दंडिका भी इस यज्ञ का महत्वपूर्ण अवयव है। जो मूर्ख पुरुष इस अग्नि-दंडिका का सम्मान नहीं करते, वे अग्नि के श्राप को प्राप्त हो, अनेक कष्टों को भोगते हैं।

*'मद्यसूत्रम'* नामक महाकाव्य में इसकी आधुनिक सेवन विधि विस्तार से समझाई गई है, जिसमें सर्वप्रथम खाली ग्लास लेकर अपने हाथ सीधे करते हुए उसमें 30ml मदिरा डालें फिर अपनी स्वेच्छानुसार सोडा या कोल्ड ड्रिंक का मिश्रण करें फिर अंत में बर्फ के एक दो टुकड़े डालें इसे एक *'पेग'* की उपाधि दी गई है।

अब उपस्थित साधकों की संख्या के बराबर ऐसे ही पेग तैयार करें व सबमें वितरित करें।

इसके बाद एक उँगली ग्लास में डालकर बाहर एक-दो बूंद छिड़कें।

यह क्यों किया जाना है, इसका उल्लेख किसी शास्त्र में भी नहीं है।

तत्पश्चात सभी भक्तजन अपने ग्लास हाथ में लेकर एक दूसरे के गिलास से हलके से छुएं और  *'चियर्स'* नामक मन्त्र का उच्च स्वर में उद्घोष करें। ध्यान रखें यदि इस मन्त्र का उदघोष नहीं हुआ तो आपका पुण्य असंभव है।

बहुत खुराक हो जाये तो पाचक की जरूरत होती है। इधर बहुत पढ़ा-लिखी करते रहे, अब पचाकर उल्टी करने का दौर शुरू होता है। आने वाले देश-काल में रेड लेबल+ब्लैक लेबल में सिंचित बाबावचनों से ओनलाईन जगत को सिंचित-समृद्ध किया जाएगा।

तो, हे सुजनों, इस फेस्टिव सीजन में सूजी अब पर्याप्त मात्रा में उपलब्ध रहेगा। बाकी, हम बल्लेबाजद्वय चूँकि परिपक्वता का चरम हासिल कर चुके हैं, तमाम गेंदबाजों को बेहिसाब समस्या होने वाली है। दर्शक लोग दीर्घा में गेंदों की आवृत्ति गिनें।

(खबर समाप्त होती है। लाल बुझक्कड़ पैवेलियन छोर पर खड़े बल्लेबाज को बूझ ही लिये होंगे।) 😉

:- Raj Vasani.... 😉☺

"ગાંધી અને જમાલ."

"મારૂં કહેવું-માનવું રહ્યું છે કોઈના નામનું (સંજ્ઞા) વિશેષણ થઈ જવું જ સફળતા છે."
તમે 'ગાંધી નામથી નફરત' કરી શકો છો પરંતુ એક તથ્યથી ઈનકાર નહીં કે જીવીત રહેતા જ એ પોતાની સંજ્ઞાને 'વિશેષણની ઈજ્જત' દેવળાવી ચુક્યો હતો. "મારા વ્યક્તિગત પૈમાના પર ગાંધી બેહદ સફળ છે. તમામ નાપસંદીઓંની બાવજુદ મારે માનવું જ પડશે."

વધુ એક તથ્ય છે કે 'દરેક માણસના કેટલાય આયામ હોય છે.' હાડ઼-માંસથી બનેલી દરેક વસ્તુઓ સારા-ખરાબ પહેલુંઓંને સમેટીને હોતી હોય જ છે. "વ્યક્તિગત સ્તરે પણ આને મહેસુસ કરી શકાય છે." તમે પોતે જ કેટલાય લોકોના "બેહદ પ્રિય" પણ હોતાં હશો તો કેટલાંક તમને "ફુટી આંખે પણ ના જોવાનું પસંદ કરતા હશે." એ નિર્ભર કરે છે સામે વાળાએ તમારામાં 'જોયું' છે શું. એમનું જોવું પણ  ચુનંદા વાકયોં" ની અતિરિક્ત એની જેહનિયત પર જ નિર્ભર કરે છે. "ગાંધી હવે ખુલ્લી કિતાબ છે, પન્ના વિશેષ વાંચીને બનેલી રાય 'કુપોષીત-દિવ્યાંગ' હશે જ."

જોકે, બહસ કરવાનો ઈરાદો બનાવી લેવામાં આવે તો 'બ્રહ્મચર્ય ના પ્રયોગો',  'મુસ્લિમ પક્ષધરીતા', 'હિન્દુ પક્ષધરીતા', 'બતબદલુપણું' આદી-ઈત્યાદી પર ગાંધીને લંગરાવતા રહેતા તમામ "વચનોંના વીરોં" ને કેટલાય કિલોમીટર સુધી દોડાવી શકાય છે. પહેલાં આ કામ કરતો પણ હતો. "બાદમાં બરાસ્તે ગાંધી સુકરાત મળી ગયાં અને લ્પ્પડ્ડ઼ લગાવીને સમજાવ્યો કે તું કોઈને કંઈ પણ શીખવી નહીં શકે." બની શકે તો 'વિચારવા માટે મજબૂર-પ્રેરીત' કરી દેજે. ગાંધી પણ એકવાર બોલ્યા હતા કે આપણે કોઈપણ ગધેડાને ગંદા પગે આપણા 'મગજના બગીચામાં' ઘુસવા નથી દઈ શકતા. હવે જ્યારે બહસ કરશો તો દોડાદોડી થશે. તમારા બગીચામાં પણ એ ગધેડો દોડશે. પરિણામ સુંદર બાગ વિકૃત થઈ જશે.

એકવાર મેં વાત-વાતમાં કહ્યું હતું કે "જો કોઈ માણસની રાય મુદ્દા વિશેષ પર લાંબા સમય સુધી યકસાં જ રહે તો કાં તો એ મુરખ છે કાં પછી ધુતારો." એક આદત પણ છે મારી, જે અક્સર સ્ત્રેણોંને પ્રલાપનો "માર-મસાલો" દઈ દીધા કરતો હોય છે. આદત એ કે મને પણ બધું ખોલી/ઊઘાડીને લખવું/રાખી દેવું પસંદ છે. હાઁલાકી મારા મામલામાં આ કોઈ 'માનસિક વિકૃતનું પણ પરિણામ' હોઈ શકે છે. માનસિક વિકૃતિની શંકા કરવાનું પર્યાપ્ત કારણ પણ છે મારી પાસે. ખબર નહીં કેમ, મને નાનપણથી ભરોસો છે કે જ્યારે મરીશ ત્યારે "બહુ મોટો" મરીશ. "મોટી મોત લાંબા સમયની અસર છોડીને જતી હોય છે. ઠીકઠાક પ્રભાવિત લોકો પાછળ રહી જાય છે." હું સામાન્ય રીતે કરૂં છું એ કે મોટી મોતો મરેલા લોકોની માત્ર સારી (ધ્યાન રહે, સારાત્વને તત્કાલીન દેશ-સમાજ પોતાની સમજથી પરિભાષિત કરે છે.) વાત વધારૂં છું. હાઁલાકી થવું એ જોઈએ કે "દરેક મોટી મોત મરેલા લોકોને ખુલ્લી કિતાબ બનાવી દેવી જોઈએ." એનું કારણ પણ છે. જેમકે જ્યારે મેં માવો (ફાકી) અને ધુમ્રપાન શરૂ કરી દીધું હતું અને પ્રભાવિત કરવા વાળી મોટી મોતોંમાં જ્યારે આ નહોતો પામતો તો "અજીબોગરીબ રીતની કુંઠા અને અવસાદનો શિકાર થઈ જતો હતો." હું લખીને છોડી દઉં છું, તમામ એ વાતોં જે 'અસામાજિક રીત' ની હોય શકે છે પરંતુ 'એ મારૂં સત્ય છે.' એટલે જો હું પણ પ્રભાવી મોત મરૂં તો ક્યારેક 'કોઈ અસામાજિક જેવું કરીને સંભવિત ઉત્તમ ભવિષ્યની ઉમ્મીદ ના છોડી દે.'

"ગાંધી મારા આ પૈમાના પર બહેતરીન રીતે ખરો ઉતરે છે." નાનપણમાં ગલ્લો તોડીને ચોરી કરી, પપ્પાના ખિચ્ચાં માંથી રૂપિયા કાઢ્યાં, કોઈ વાંધો નથી. આ કામ ગાંધી કરતો હતો બાદમાં "સાબરમતી નો સંત" કહેવાયો. પોતાના સમકાલીનોં-સાથીયોં થી 'જલતો-બળતો' રહ્યો, કોઈ વાત નથી ગાંધી પણ જલતો જ હતો. ક્યારેક કાયર કૃત્ય કરી દીધું, ઠંડક રાખો, ગાંધીએ પણ આ કર્યું હતું. હું પણ બધું લખું છું કેમકે ભવિષ્યમાં જો કોઈ દારૂબાઝી કરીને અવસાદગ્રસ્ત થાય તો એનું જેહ઼ન લપડાવીને કહે કે જમાલ્યાએ પણ કર્યું હતું આ બધું. કોઈ "લૌંડીયાબાઝી" (પરિભાષા બદલી શકે છે સમજ ના હિસાબે) કરે અને સમાજ એને નકારો કરાર દે તો એ સુધરે અને બોલે કે જમાલ મીંયાએ પણ આ બધું કર્યું હતું.

હવે છેલ્લી વાત. આમેય ઠીકઠાક લાંબુ થઈ ગયું છે અને મારા કથનાનુસાર કે ફેસબુક પોસ્ટ લખી છે, શોધપત્ર નહીં. "તો દરેક એ માણસ જે મરતાં દમ સુધી વિદ્યાર્થી છે, વગર શરત-સુબુતે અને તમામ પ્રકારના ચુતીયાપા કરીને પણ મહાન છે." અમૂમન કહેવાય છે કે 'માણસ ત્રીસ વર્ષ સુધી શીખે છે પછી ગધેડો થઈ જાય છે.' ગાંધી મરતાં દમ સુધી 'બાળક' રહ્યો હતો અને એ નિશ્ચિત જ "અસાધારણ-અસામાન્ય" ઉપલબ્ધિ-હાસિલ છે.

બકૌલ ગાંધી,...!!!
"મારા અનુયાયી કોઈપણ મુદ્દા પર રાય બનાવતા સમયે મારી એ વાતને માનેં જે મેં સૌથી અંતિમમાં કહ્યું છે."
"કોઈપણ મુદ્દા પર કોઈપણ વ્યક્તિની અંતિમ રાય એની સૌથી વયસ્ક અને પુષ્ટ રાય હોય છે."
તો... પાછલી સદીના હાડ઼-માંસ વાળા સંતને આગલી સદીથી નમન પ્રેષિત. અહિંસા ના પુજારી 'ગાંધી' ને શબ્દોથી પણ હત્યા કરી દેવાના પક્ષધર 'જમાલ કુરૈશી" ના ઠોસ લૌહ સલામ.

(અહીં પણ જમાલ કુરૈશી 'સંજ્ઞા' છે. વિશેષણ જમાલ કુરૈશી પર Raj Vasani ના હસ્તાક્ષર 'સુસેફ-સુરક્ષીત-સર્વાધિકૃત' છે. લખાણ '૨ ઓક્ટોબર ૨૦૧૬' ના રોજ મારી ડાયરીમાં લખ્યું હતું, પણ લાગ્યું કે મારા કરતાં આની આભાષી જગતના આભાષી પ્રાણીઓને આ બાબતે જ્ઞાનની જરૂર મારાથી પણ વધુ છે. સો... અહીં ચેપી દીધું છે.)

#૨_ઓક્ટોબર_૨૦૧૬_નું_ડાયરીનું_પન્નું_વિશેષ...!!!

मेरी अधूरी मोहब्बतें....

(9)

दिल्ली का अप्रैल...हर बढ़ती तारीख़ के साथ गर्मियाँ परवान चढ़ती जा रही थी और परवान चढ़ता जा रहा था हमारा मयकश अंदाज़। वो भीषण घुटन का दौर...आँसुओं के नमकीन सागर में उतरते जाने का दौर...कभी पत्थर तो कभी मोम हो जाने का दौर...इसी दौर में कलम ने डायरी पर कुछ यूँ उल्टी किया...

"खुद में गुमशुदा होकर...खुद को तलाशा जाए,
इस पत्थर को राज...कुछ और तराशा जाए।"

कुछ भी उम्मीद के हिसाब से न हो रहा था...हताशा अपने चरम पर...पगली का अंदाज़ भी कलकत्ते का मौसम हुवा जा रहा था। समंदर के लहरों की तरह वो हमसे खेल रही थी...कभी बहुत पास तो कभी इतना दूर की नज़र तक न आ सके। पगली ने एकदिन बङे प्यार से कहा कि हम उसका पीछा छोङ दें और अपनी मोहब्बत किसी और में खोजें। अब पगली का आदेश और हम न मानें...हमने क़ोशिश किया...और हमारे अधूरी मोहब्बतों का सिलसिला अपना चौथा अध्याय लिखते हुवे वाया देवघर ग्वालियर तक जा पहुँचा। निशाचर तो हम पहले ही हो चुके थे...अब कुछ भीषण टाइप हो गये। कुछ दिनों तक भुलावे और मृग-मरीचिका को भी जिया गया पर आत्मा कब किसी और को अपना सकी है...उसे तो अपने घर लौटना ही था। पगली और हम फ़िर से पास आए पर बहुत कुछ लूटाकर...हमारे अंदर बहुत कुछ टूट चुका था और पगली का पागलपन काफी छूट चुका था। दौर-ए-भुलावा अपने डायरी में कुछ यूँ दर्ज करके हम आवारगी के साथ कदमताल कर गये...!!!

"नजर वही रहे,
नजारे बदल गये,
हम बेखबर ही रहे,
और सहारे बदल गये।"

(जारी...)

:- Raj Vasani.... 😉😃

मेरी अधूरी मोहब्बतें....

(8)

कुछ तारीख़ें होती हैं जिन्हें याद रखा जाता है...12 अप्रैल 2013...एक ऐसी ही यादगार तारीख़। जब हम अपने देस में बिस्तर पर पङे सेहत सुधार रहे थे तभी हमारे पुराने काॅलेज में पुरस्कार वितरण संपन्न हो गया था। बङी अज़ीब-सी दास्तां है हमारी...हर वो हरकतें हम करते रहे जो एक जेंटलमैन और आदर्श छात्र के लिए गुनाह माना जाता है...बावजूद काॅलेज में हर साल एक ट्राॅफी-सर्टिफिकेट की जोङी पर हमारा नाम लिखा जाता रहा। अब अपने नाम को लाना तो जरूरी था...आखिर इससे भी पगली की यादें जो जुङी थी। तलबगारों को मदिरा के लिए बस बहाना चाहिए होता है...और हम काॅलेज से बेहतरीन बहाना लेकर आए थे तो महफ़िल और दरबार की गुँजाइश खुद ही पैदा हो गया था। शराब की खासियत है...यह महकाती भी है और बहकाती भी है। हम बहक गये और पगली के झिङकी को किनारे धकेलता हमारा मोहब्बत जोर मारने लगा...अब तो भोलेनाथ भी हमें फोन करने से मना न करते। कई असफल कोशिशों के बाद आखिरकार फोन ने हमारे कानों में वो मीठा ज़हर उतारा जिसका असर खत्म करने के लिए हमने मुद्दतें ज़हर से गला तर करते गुजारा। वो रात भी अपने क़िस्मत पर इठलाया करती होगी...हम इतने बेबस, इतने दीन, इतने कमजोर कभी और न हुवे। वर्साय के राजमहल में गिङगिङाते कैसर को हम मात देते रहे पर पगली हमारे हरबात को अनसुनी करते रही। पगली ने उधर अपना फोन बंद किया...हम इधर पागल हाथी हो बैठे। फोन के पूरे इतिहास में उसका इतना नुकसान और किसी वजह ने न किया होगा जितना मोहब्बत ने किया है। हम भी फोन को तोङ-ताङकर थोङा ठंढक महसूस करने लगे...बाक़ी की ठंढक किचेन को तहस-नहस करके हासिल किया गया।
तकिये के बगल में रखा ट्राॅफी...लौंडे के मेहनत से तैयार और अब छत पर बिखरा मन्चूरियन-चावल...शराब की खाली-टूटी बोतलें...ऐश-ट्रे में पङे सिगरेट के अधजले फिल्टर्स...टूटे फोन में सलामत बैटरी और सिमकार्ड...दीवार पर टंगे एल.सी.डी और हमारे आदर्श नेताजी की तस्वीर...सब हमारे बेबसी पर खामोश पङे थे...और हम फ़िर से डायरी का एक पन्ना खराब कर रहे थे।

"गुनाह तेरा बस इतना-सा है राज,
प्यार तो किया पर परवाह नहीं की।"

(जारी...)

:- Raj Vasani... 😉😃

एक काफिर ऐसा भी था....!!!

" अरे भाई कहाँ जा रहे हो हनुमान जी के गेटअप मे और नाम क्या है तुम्हारा " तौफीक मियाँ ने एक छोटे बच्चे से पूँछा जिसने हनुमान जी की ड्रेस पहनी हुई थी,
" चचा जान हमारे स्कूल मे फैंसी ड्रेस का कॉम्पटीशन है उसी मे हिस्सा लेने जा रहा हूँ और मेरा नाम सलमान है " उस 7-8 साल के बच्चे ने तौफीक मियाँ से बोला,
" अच्छा, फिर तो जीत के ही आना " तौफीक मियाँ ने हँसते हुए उस बच्चे से कहा और फिर अपने घर की तरफ चल दिये,
.
तौफीक मियाँ पाँचो टाइम के नमाज़ी और ख़ुदा के बताये हुए रास्ते पर चलने वाले बन्दे हैं, ख़ुदा के रास्ते पर चलने के कारण तौफीक मियाँ ने शादी भी नहीं की थी,
अभी तौफीक मियाँ थोड़ी दूर ही चले थे की तभी पीछे से किसी ने आवाज़ लगाई " अरे ओ तौफीक मियाँ ज़रा रुको ", उन्होंने पीछे मुड़ के देखा तो एक आदमी उन्हें बुला रहा था जो उन्हें रोज़ मस्ज़िद मे मिलता था, " हाँ भाईजान कहिये कैसे याद करा " उन्होंने उससे पूँछा,

" मियाँ आपको इमाम साब बुला रहे हैं, आप जल्दी से अब्दुल मियाँ के घर पहुँचिये " उस आदमी ने कहा,

" ठीक है भाईजान आता हूँ " और ये कहकर तौफीक मियाँ अब्दुल के घर की ओर चल दिये,

वहाँ पहुँच के उन्होंने देखा की वहाँ पर पहले से ही 70-80 आदमी मौजूद थे, और उनके सामने इमाम साब खड़े होकर कुछ कह रहे थे, तौफीक मियाँ ने पास जा के सुना तो इमाम साब उन सब लोगों से कह रहे थे की " भाई लोगों इस्लाम खतरे मे है, लड़ाई कभी भी छिड़ सकती है, सुना है उन हिन्दू काफिरों ने हमारे 5 लोगों का क़त्ल कर दिया है, हम भी चुप बैठने वाले नहीं, हम 5 के बदले 50 को मारेंगे, तुम सब लोग हथियार ले के अभी उन काफिरों पर हमला बोल दो " इमाम की बात सुनकर सब लोग अल्लाह ओ अकबर करके हाँथ हवा मे लहराते हुए बाहर निकल गये, और इधर तौफीक मियाँ हक्के बक्के से खड़े ही रह गये, उन्हें खड़ा देखकर इमाम ने उनसे बोला " क्या हुआ, तुम यहाँ क्यूँ खड़े हो, बाहर जाकर उन काफिरों को सबक क्यों नहीं सिखाते "

" लेकिन इमाम साब रोज़ाना मस्ज़िद मे तो आप कुछ और ही सबक सिखाते थे, दीन का सबक, ईमान का सबक, इंसानियत का सबक, आज ये कौन सा सबक सिखा रहे हैं आप "

इमाम साब गुस्से से बोले " मियाँ वो सब बकवास था, अब जो मैं तुमसे कह रहा हूँ वो ही सही है, इसलिए बहस छोड़ के जो मैंने कहा है वो करो " और ये बोलकर इमाम साब पीछे के दरवाजे से बाहर निकल गये,

और तभी तौफीक मियाँ को बाहर चीखने चिल्लाने का शोर सुनाई दिया, तौफीक मियाँ ने बाहर आकर देखा तो सब तरफ बुरा हाल था, वो लोग औरतों, बच्चों को सभी को मार रहे थे, चारों तरफ सिर्फ लाशें बिखरी पड़ीं थीं, वो मंज़र देखकर तौफीक मियाँ का कलेजा मुँह को आ गया, उनके पसीने छूट गये, पैर काँपने लगे, वो लड़खड़ाते पैरों से आगे बढे तो थोड़ी दूर पर वो ही बच्चा मरा पड़ा था जो उन्हें हनुमान जी के गेटअप मे मिला था, उन वहशियों ने हिन्दू के धोखे मे उस मासूम को भी अपनी वहशियत का शिकार बना दिया था, तौफीक मियाँ दहाड़ मार के वहीँ घुटनो के बल गिर पड़े, काफी देर वहीँ पड़े रोते रहे, फिर अचानक उठे, आँसू पोंछे और उस बच्चे की लाश कन्धे पर उठा के सीधे मस्ज़िद ले के पहुँच गये और उस बच्चे की लाश को इमाम के सामने रख के गरजते हुए बोले " इमाम साब देखो इसे, इसी से तो तुम्हारे इस्लाम को खतरा था ना ?? इस मासूम से ??? इसी से डर गये थे ना तुम और तुम्हारे लोग ?? तभी तो उन वहशियों ने इस मासूम को मार के तुम्हारे इस्लाम को बचा लिया, इमाम साब फर्क है तुम्हारे इस्लाम मे और मेरे इस्लाम मे, मेरा इस्लाम मेरा ख़ुदा इंसानियत को मारने को नहीं कहता तुम्हारे इस्लाम की तरह, मेरा ख़ुदा पहले इंसानियत की बात करता है और तुम्हारा वहशियत का, आज से मेरे लिये वो जगह हराम है जहाँ आप जैसे वहशी लोग हों, आज से मेरे लिये ये जगह भी हराम है जहाँ आप खड़े हैं और हाँ आज से आप मुझे भी बड़े शौक से काफ़िर कह सकते हैं "
.
और इतना बोल के तौफीक मियाँ उस बच्चे की लाश उठा के लड़खड़ाते हुए कब्रिस्तान की तरफ चल दिये...

बात उन दिनों की है जब मैं यूपी के दौरे पर था...!!!
(2012/13)

:- Raj Vasani...😉☺